Zachtjes fluisterde ze dat ze jarig was en dat niemand het mocht weten.
Waarom niet?
In eerste instantie omdat ze niet in de belangstelling wilde staan.
En daarnaast wilde zowiezo niet van de hele hardloopclub natte zweetzoenen.
Alleen zingen en handen-geven wilde ze ook niet.
Wel of ik een stukje wilde schrijven waar beslist niets over haar verjaardag in vermeld zou staan.
Bij deze.
Barman/Routeplanner Jan wuifde het commentaar van z’n twee saaie 5Km rondjes weg: “Het was niet saai!
Hetzelfde rondje andersom ziet er volkomen anders uit. Bij nog meer gezeur zou hij voortaan steile bruggen en trappen in het laatste deel van de routes opnemen”.
Een paar lopers temperden direct hun commentaar en complimenteerden hem over de smaak van de koffie.
Diegene die voor het eerst een Marathon gingen lopen waren top-fit en glimlachten licht zenuwachtig.
Wij hielden ons in en gaven geen ongevraagde tips en dribbelden de 10km van vandaag keuvelend uit.
Het bleef droog.
Terug in de duiventil klom Aad op de bar.
Hij sprak iedereen die ‘hem ging doen’ nog een keer bemoedigend toe.
We moesten uitkijken voor gladde vuilniszaken, vooral niet te snel van start gaan en proberen te genieten.
Een paar ‘eerste-keer-lopers’ fluisterenden toe dat ze nu al nachten wakker lagen.
Aad schoot vol; een marathon is een levenservaring die je vooral niet als één stuk moest bekijken maar in acht delen van 5Km.
Dus acht keer genieten.
Een loopster vergeleek het met geboortes en gaan trouwen terwijl iemand anders over z’n ‘eerste keer’ begon.
Iedereen lachen.
De meesten aten geen cake die aangeboden werd; ik compenseerde met drie heerlijke stukken die ik er wel weer vanaf zou lopen.
Wij wensen iedereen die hem gaat doen de komende week goede gemoedrust toe.
Uiteraard willen de daarna alles horen.
Laten we afspreken dat je de week erop dan je Medaille meeneemt en door door onze fotograaf uitgebreid bezweet laat feliciteren.
Loop hem Lekker!
Grrh
