De zondagochtend Flashmob was weer een feit. In een tijdspannen van 20min doken er vanuit alle hoeken op fiets, in auto en te voet in  felgekleurde kleding hardlopers op.
Het was duidelijk af te lezen op alle stralende gezichten: We mochten weer samen hardlopen! Wat leek het lang geleden!
De 28Km vandaag glimlachte ons uitdagend toe; we hoefden hem niet te lopen, het was immers een eigen keuze. Nee; natuurlijk gingen we nu niet terug naar huis.
We trappelden bij de startstreep en telden de minuten af; ja, we wilden graag; we gingen.
We liepen weer!
We liepen vertrouwd of we nooit hadden stilgestaan.
We liepen alsof we altijd zouden kunnen doorlopen en minimaal één keer in ons leven de horizon zouden passeren.
Vanzelfsprekend werden Marathon doelen tijdens het 6min/km uitgewisseld.
Ja; er kon overal nog worden ingeschreven. Er werd zelfs gemompeld over buitenlandse Marathons (Linz?) en streeftijden ‘zouden in principe haalbaar moeten zijn’.
Ties merkte tijdens het voorbijstuiven op dat de rugletters van mn jack waren vergaan en onleesbaar waren; Het was inderdaad tijd voor een nieuw jack. Die beloofde ik aan mezelf als ik weer een eerste grote publieke hardloopwedstrijd had gedaan. Een doel was gesteld.

De verzorging was perfect. Het bijzondere karakter van dit team is dat ze overal ineens overal opduiken.
Alsof ze moeiteloos tijd-ruimte krommes konden overbruggen en natuurwetten tergden. Alsof een spekkie uit niets de gewoonste zaak van de wereld was. We namen er een paar extra mee.
Terwijl wij tevergeefs geïnvesteerde Covid-buiken probeerden in te houden knipte Gerard foto’s.
Natuurlijk werd er bijgepraat! Kinderen, zieken, overledenen, defecte auto’s, te veel kilo’s; alles schoof therapeutisch voorbij en luchtte op.

De route uitstippelaars hadden hun best gedaan; het was een fantastische route door één van de oudste polders; de meerpolder in Zoetermeer.
Meerdere lopers gaven aan de afgelopen mini-lock down geen grote afstanden te hebben gelopen. Na de 21Km kwamen we dus redelijk uit de comfortzone. Natuurlijk mocht men afzakken naar een langzamere ploeg.
De condities waren ideaal. Het bleef de hele dag droog en windstil.
Ik deed mn jack uit. Ties had gelijk.
Alhoewel; de vergane tekst was nog steeds actueel:
Ik heb weer Lekker Gelopen.

Grrh