Kwart over acht. We zouden er zijn en dat waren we ook.
De lichte rosé-roes van gisteravond loste bij deze loopgroep snel op.
De éne helft van de helden ging Leiden doen.
‘Gekkenwerk’ natuurlijk vonden wij bij deze sub-tropische condities.
De andere helft van de helden stond limonade te maken om in Delft uit te gaan schenken.
Aad riep met een (inmiddels) zwaar spaans accent dat we gingen.
Vamos!
We dribbelden direct zwetend van start. Het was niet nodig de selecte groep op te spitsen.
Het zou anders een individuele solo loop worden.
We pufden in onze nieuwe fijn gesneden maat sponsor T-shirts.
Het zwart kleedde ons af en voelde aan als een meewindbriesje. Eventjes dan.
We draaiden de schaduw in. Iemand liet per-ongeluk ongegeneerd een wind, de ander gaapte, we werden wakker.
Delft sliep verstandig uit.
Na 5 kilometer trokken we met lederdroge kelen de waterflessen gewoon uit de handen van de verzorging. Alsnog sorry bij deze.
Er was op dat moment in de gehele wereld niets lekkerder dan de verfrissende meloenstukjes.
‘Geluk is meloenstukjes’ werd er geroepen.
Daarna draaiden we op verzoek nog een hardlooprondje door het Delfste station en gingen we na ca 15Km in de schaduw warme koffie drinken.
Het was pas half elf en we hadden nog een hele zondag over.
Achteraf gezien waren we die dag gelukkig begonnen met
Lekker te lopen!
