Iedereen stond stil op de snelweg. Met bakken water stortte de hemel zich uit over de auto’s.
Er was bijna geen zicht en de matrix borden knipperden door de ruitenwissers dringend 50.
Terwijl we daar zo stil stonden te staan las ik berichtje dat we zondag 8:30 zouden starten. Onvoorstelbaar.
Vanmorgen liepen we dus ietsje vroeger ons rondje. Ik was lopend gekomen en haakte nog net op tijd aan bij de ongesplitste groep.
Nadat de zaterdagavondbubbels waren weggeëbd, ging de eerste 5Km prima.
De route was onbewolkt, zonder wind maar ook zonder schaduw.
Heerlijk zomerweer was het. Na 10Km piepten de meesten.
Bij Dumidi suggereerden ze koffie. Afgezien van een paar kopjes, werden de dienbladen terecht gevuld met fris herstelbier.
Aad prevelde nog dat het er maar 15 waren vandaag, maar wij hadden gevoelsafstanden van dik 25 in ons hoofd.
’s-Middags struinden we cultureel met de familie door het museum Voorlinden.
Beide kuiten voelden voldaan.
Ineens werden we in het museum overhoopgelopen door een hardloper.
De kunstenaar vond het hardlopende lichaam kunst en liet dat op deze wijze zien.
Ik stond stil in de museum hal tussen de hardlopers die links en rechts voorbijraasden. Korte sprintjes.
Volgende week zou ik 49 worden.
Ik sloot mijn ogen en zag de matrix borden in gedachten knipperen.
Onvoorstelbaar.
Vijftig kwam al onherroepelijk dichtbij.
Voorlopig hadden we weer Lekkergelopen.
Grrh
