De start was rustig. Het zouden er ruim 27 worden vandaag en omdat we vorige keer 25 ‘hadden gedaan’ zou dit vast ook wel lukken.
Toch?
Rook van schoorstenen steeg vertikaal op; Het was zo windstil dat bomen zelf niet fluisterden.
Als harlopende slaapwandelaars liepen we gelijk een goed tempo en onze lichamen ontwaakten.
Benen draaiden auto-pilot en marathons werden opgesomd.
Een paar lopers vroegen zich af hoe het zou voelen om goud te winnen. ‘Vast Lekker’ riep iemand van achteren.
De asfaltschaduwen waren soms gevaalijk glad, maar verder was het hemels loopweer.
We zogen de warme winterzon op; volgens Elly om vitamine D aan te maken.
Lopen zou goed zijn; stilstand was sowiezo achteruitgang; dus tja, dan moesten we maar.
Jassen gingen uit; wij liepen enkel laags in deze eerste februari week.
Het citytrip rondje leidde ons door Zoetermeer en we pakten nog even een heuveltje mee in langs een verlaten golfbaan.
Bij de verzorging bedwong ik me op niet mn gezicht in het bak schuimpjes te duwen; de thee was heerlijk en er werd gel getest.
Auto’s stopten voor onze onverstekende bontgekleurde stoet en André spotte ook deze zondag tientallen ‘te koop’ huizen.
In de verte regende het. Een dikke regenboog overspande de polderhorizon.
Ineens trok het buitje over ons heen terwijl de zon fel bleef schijnen.
Tevergeefs zochten we de regenboog.
Soms zit je er zo bovenop dat je het niet zit.
We liepen in de regenboog en goud hoefden we niet te winnen.
Het goud waren wij zelf.
Het liep hemels Lekker!
Grrh
