Vandaag voor het eerst sinds 5 jaar weer mee gelopen bij Lekker Gelopen. Nog niet bij de reguliere groepen maar samen met Tineke, Ank en Henk, waarbij Tineke zich heeft ontpopt als personal trainster. Zo mocht ik alleen maar telkens 200 meter hardlopen en 200 meter wandelen. Denk nu vooral niet bij hard lopen aan “HARD” lopen, maar aan puffend en vooral hijgend jezelf voortbewegen. Afgelopen heb ik meerdere malen naar de Tour de France gekeken, daar rijden ze gemiddeld zo’n 45 km per uur en hijgen helemaal niet. Zou doping dan echt zo veel helpen vroeg ik mij af. Na de verzorgingspost van Petra, Elly en Anneke (nieuw moeder van Joanie) wist ik het zeker, ja het helpt. Hier heb ik het dan wel over mentale doping en een opfrisser, want zeker terug naar beneden in de tunnel ging het echt harder.
Na afloop smaakte de koffie bij Du Midi veel lekkerder dan na mee fietsen en ik smacht naar de gedachte dat ik 21 km kan hardlopen en appeltaart mag nemen. Nu na een lekkere douche voelen de bovenbenen nog steeds de training, maar, o wat is dat toch lekker om te voelen dat je “iets” gedaan hebt. Komende dinsdag gaan we samen weer trainen vanaf Du Midi. Moet gelukkig alles rustig aan doen en op deze manier hoop ik ooit weer eens een 10 km wedstrijd mee te lopen. Volgens jaar in Tossa de Mar, wie weet, eerst maar eens vol houden.
Na een week vol van ellende was het heerlijk om mee te lopen en een doel te hebben. Ik snap weer helemaal waarom er elke week lopers naar Lekker Gelopen komen. Fijne werkweek of vakantie gewenst.
