Tegen de verwachting in startte vanochtend een aanzienlijke groep bij de Duivenclub. In een heerlijk ochtendzonnetje trapte Jan Lansbergen de duurloop af. Een ingewikkeld parcours als je de route niet in je hoofd of Garmin had geprogrammeerd. Maar goed, zolang je de juiste personen op kop hebt lopen, is er niets aan de hand.

Het resultaat: een heerlijk loopje door de nog grotendeels verlaten straten van Delft. Annie stond klaar op 5 en 11 km en dat maakt zo’n zondagochtendloopje toch altijd weer tot een succes.

Nog twee weken en dan starten we vanaf DVC aan de Brasserskade. Zoek alvast je bidon(s) op voor de drinkposten “nieuwe stijl”, want op 11 juni mag jij je eigen (gevulde) bidon meenemen.

Dus volgende week zondag de laatste keer starten bij de Duivenclub. Houd de berichtgeving op de site en FB in de gaten.

Overtuigend lente was het in de Meyendelse duinen.
Er werd door bloemen gebloeid en bomen waren optimistisch fris groen.

Ook wij hadden besloten om in de bloei van ons leven dit rondje te gaan doen.
De boswachter was in vol ornaat opvallend aanwezig en een deel van de lopers kwam om onduidelijke reden niet voorbij de slagboom waar hij alles in goede banen leidde.
Na wat vergeefs wachten besloten we ‘te gaan’.

Opvallen veel  wandelaars in diepe gesprekken. De pijltjes op onze horloges volgende de uitgezette duinroute en leidde  ons van hoogtepunt naar hoogtepunt.
Er was een behoefte aan foto’s.

Een nieuwe loper Alfons, die door zijn vrouw gestuurd was,  vond ons wel ok en wij hem ook.
Lucien legde het hele lekkergelopen concept uit. Dat sommige iedere week liepen, maar anderen maar af en toe.
Niets moest.

Het vroege strand was leeg en voelde met tegenwind groot.
De ondergrond was uitdagend afwisselend; van stoffig zand waar we tot onze knieën in wegzakten tot zuigend strandzand dat wilde dat we bleven.
Althans, dat was de mening van onze kuiten.

Ondanks de bewolking was het licht benauwd en wij waren het met elkaar eens dat werkelijke afstanden hier niet van toepassing waren. Het ging om ‘gevoelskilometers’.
‘Minimaal gelijk aan 21 vlakke kilometers’ riep een loper.
‘Minimaal een hele’ riep Martin die de ins- en outs van zijn nieuwe BYD-auto had toegelicht.

Na een walk-through door de zelfbediening kwamen we in terrasstoelen op adem.
Alle schoenen zaten vol zand.

We vroegen voorzichtig aan Alfons of het lopen in onze groep beviel.
Resoluut zonder twijfel: het was gezellig en hij had
Lekkergelopen

Grrh

Ps. Het kan nog net! Klik hier om de enquête in te vullen.

Vandaag felicitaties voor alle lopers van hele en halve marathons in Vietnam, Parijs, Londen en Rotterdam! In hun flitsende nieuwe T-shirts liepen alle finishers vanochtend fluitend het afwisselende rondje langs de A12. Onderweg werd gesproken over de al dan niet exotische loopavonturen en alvast stiekem vooruit geblikt naar mooie loopjes die verder nog op het programma staan. Een paar lopers sneden een stukje af, maar daar kregen ze natuurlijk al snel spijt van op deze mooie zonnige ochtend. Daarom -met het clubhuis in zicht- toch nog even een heerlijk extra lusje over het schaduwrijke trailpad erbij gepakt. Zo kwam iedereen vanochtend vrijwel tegelijk weer bij de Duivenclub aan. Nog even napraten en wat lekker rekken en strekken en het zat er alweer op. Gelukkig mogen we volgende week weer!

Herinnering:
Vergeet niet de enquête voor de startlocatie en drinkposten in te vullen, mocht je dit nog niet gedaan hebben.

Met enigszins zalige glimlachen bevestigden lopers met Parijse en Rotterdamse Marathon shirts dat ze hem gelopen hadden.

Natuurlijk wilden ze het de aanloop en het verloop nog een keer delen: de trainingsperiode in de winter was soepel gegaan; er waren blessures geweest die overwonnen waren. Irene was nog in gevecht met zooltjes die haar voeten niet wilden accepeteren. Een loper fluisterde dat die na de M-finish een beetje gehuild had. Wist ook ook niet waarom, het gebeurde gewoon.
Kortom: er was strijd, pijn overwinning en lang nagenieten.
De belangrijkste tip die ze gaven: als je droomt om ooit een keer een Marathon te gaan lopen:
“Bij twijfel gewoon doen!”

Terwijl vandaag een groep in Londen aan het lopen was, liepen wij in de zon onder bloesembomen door Zoetermeer.

Twee post-midlife lopers liepen blind hun horloges achterna die in de war waren. Ervaren loopsters lieten zich niet door GPS van slag brengen en voltooiden het 16Km rondje blindelings.

Natuurlijk dachten diegenen die niet doelloos konden lopen al weer na en deelden marathon opties.
Alle bestemmingen waren nog mogelijk.
Daarnaast werd er nagepraat over ‘De oproep’: Via de website kun je kleur bekennen: ben je bereid om af en toe een keertje een drankpost te ondersteunen. Hoe meer lopers dit willen doen; hoe minder vaak dit het geval zou zijn… We hadden nog een paar dagen om er over na te denken en de enquête te doen.
Kortom: een keuze maken. We twijfelden over een wall-shame of wall of fame maar de voorzitter riep ons tot de orde benadrukte dat we het positief benaderden en dat hulp erg gewaardeerd werd.

De Westerhofbroeders glimden van oor tot oor; er zat een Dubrovnikloopje aan te komen. Dit loopje werd helemaal uitgebouwd tot een vakantie. Wij gaven ze groot gelijk.

23 April 2013; wij hopen dat ze in Londen net zo liepen als wij en kijken uit naar de shirt en medailles. Hoe zwaar de Marathon en pijn ook is; als je een paar weken wacht en dan terugkijken heb je hem meestal toch gewoon

Lekkergelopen

Grrh

Ps. Jou mening word gewaardeerd! Klik hier de enquête. Bij twijfel gewoon doen!