Wil je oude foto’s nog eens bekijken en downloaden in hoge kwaliteit?
Archief (Petra van der Zande)
Archief (Frank Thomas)
Wil je oude verslagen van “Onze Correspondent uit Delfgauw” nog eens teruglezen?
Ongeruste bidonwachters
Omdat het lopen bij Lekkergelopen zowieso altijd ‘door gaat’ stond een groepje iets voor negenen bij de virtuele startlijn warm te trappelen. Als je nog niet warm gelopen bent, is het vrij fris tijdens het wachten, maar gelukkig deden mutsen en handschoenen hun best. De zon wreew de zonnenvlekken uit de ogen en verscheen boven de horizon. Twee losse Marrakech groepjes waren iets na achten al gestart en haakten bij DVC aan; het zou glad zijn volgens hen.En dat was het! Op de brasserskade waren er hele stukken glibberig terwijl op andere stukken asfalt er helemaal niets aan de hand was. We vroegen ons af hoe we hier mee zouden moeten omgaan de komende 21Km. Zou het langs de vliet minder glad zijn?
Neeh hoor! Bij de Vliet was het nog gladder! Inmiddels was iedereen op zoek gegaan naar een perfecte loopspot. De éne Robert liep liep zo veel mogelijk langs ‘warmte afgevende gevels’, andere Robert liep half in het gras en iemand vooraan in een blauwe jas riep dat we ons vooral niets moesten laten intimideren. In Oostenrijk was het veel erger. Zo lang erg geen sneeuw tot de knieeen kwam, was er ueberhaubt niets aan de hand.
We hadden vandaag een nieuwe loper in ons midden! Bob rende eerste altijd achter voetballen aan, maar was daarmee gestopt. Inmiddels had hij zijn dochter leren fietsen en dat deed hij hardlopend achter haar.
Al snel was duidelijk: Bob is een ‘man with a mission’: Rotterdam!
Wij luisterden naar zijn herkenbare plannen en schema’s en knikten instemmend; we hadden dit allemaal meegemaakt en wisten dat hij in Rottedam zou gaan Genieten.
Vandaag zou hij met ons 21 lopen en wij gaven aan dat na een paar 21’ers een 25 vanzelfsprekend is en dat je zo langzaam opschuift naar die 42. Hij keek uit naar de koffie. Was er ook gebak?
Martin en Annie waren vandaag onze verzorgingshelden. Er waren meerdere posten en de bidons waren blij met hun wekelijkse uitje. Ondanks wat geglibber was niemand gevallen en bij ‘thuiskomst’ bij DVC trok de blauwe lucht weer dicht.
Het zou gaan ’s -middags gaan sneeuwen!
We hadden al koffie en op en wilden naar huis. Onder tijdsdruk was het wachten op de bidons; we wachtten in spanning op verzorgers Annie en Martin. Andere Martin en Robert hadden hen al gebeld maar ze namen hun telefoons niet op…
Terwijl wij om de beurt het nummer van Annie bleven bellen legde Bob nog eens zijn plannen uit. Medelopers gaven voorzichtig wat tips om ook rustdagen in te bouwen.
Iedereen had op deze dag met lichte ijzel verschillende tactieken geprobeerd en was op zoek geweest naar de beste loopstrategie. Onder dampende thee was de gemeenschappelijke conclusie dat het lopen of gravelpaden het beste was.De stemming onder de bidonwachters was omgeslagen in bezorgdheid; waar waren Annie en Martin Waren ze geslipt? Lagen ze ondersteboven in een sloot? Moesten we op zoek gaan?
Gelukkig reed Martin de parkeerplaat op; Annie vertelde dat ze nog heen en weer waren gaan rijden; ze had telefonisch contact hadden gehad met Sheila die met haar groepje verkeerd was gelopen. Uiteindelijk kregen ze elkaar niet meer te pakken en was iedereen maar naar home base DVC gelopen.
Terwijl de voetballers al in de derde helft zaten met kroketten en bier, ging wij huiswaarts.
Bij de deur kort oogcontact met Bob.
Hoe het gegaan was deze eerste keer.
Bob zijn duim ging omhoog;
Hij had net als velen vandaag
Lekkergelopen!
Grrh
Mannen-wildplas-richtlijn
Het aantal ingeleverde bidons was beperkt; Het was rustig aan de start op zondagochtend.
Een flinke groep had zaterdag meegedaan aan de Meijendelloop en draaide zich op zondagochtend nog even om.
Ook ik was één van de Meijendel-deelnemers maar mocht vandaag met Trudy bij LekkerGelopen meedraaien in de verzorging. Eerst kort iets over de Meijendelloop:
Meijendelloop
Om 7:00 konden we nog de poten van de partytent grijpen waar de startnummers werden uitgedeeld.
Het was donker, koud en we konden ons in de paardenstal omkleden.
Twee paarden keken ons verbijsterd aan; ‘Wat zijn dat voor idoten zo vroeg?’
Vlaggetjes, warme thee en veel vrolijke hardlopers zorgden voor een goede sfeer.
Hardlopers zijn altijd optimistenen we bagataliseerden de hagelbuien met slagwind:
Alles wat nu uit de lucht viel, zou later niet kunnen vallen.
Na de start bleek dat er nog veel in de wolken zat en met harde wind striemde de hagel onze gezichten. We waren nog niet warmgelopen en kregen de volle lading.
De zon kwam op in een blauwe lucht.
We slingerden door de duinen via semi verharde paden. De route was mooi en afwisseld met steile klimmetjes en vergezichten.
Het bleef verder redelijk droog, de lucht was blauw en ondanks dat we af en toe in een natte regenboog liepen genoten we van de 25Km die was uitgezet en door vele vrijwilligers bemand werd.
De laatste 5 Km keken we erg uit naar koffie en slagroom.
Het waren flinke stukken en we spoten zelf slagroom naar herstelbehoefte.
We zochten als lekkergelopers elkaar op en aten taartstukken met twee handen.
De Meijendelloop met ca 360 deelnemers is zeker voor herhaling vatbaar.
Mijn dank aan Elly en Eric voor het startbewijs dat ik kon overnemen.
Zondagochtend
De lekkerGelopen start op zondagochtend bij DVC was droog.
Annie was nog even langskomen maar moest in de zorgmantel en ging er vandoor. Trudy en ik reden via de snelweg naar het eerste verzorgingspunt langs een dijk.
Wachtend op de eerste groep zagen we hier en daar al losse lopers en andere loopgroepen voorbij rennen. Trudy had warme koffie; met stroopwafels en we namen het leven door.
Terwijl we zo zaten te wachten kregen we via Whatsapp een video binnen van de dames in Marrakech die het marathon parcours aan het verkennen zijn.
Op de minuut nauwkeurig kwamen de eerste lopers binnen; ze waren warm en stortten zich op de spekkies.
Ondanks het feit dat de meeste lopers enthousiast zijn over ‘het bidon systeem’ was er toch iemand die een bidon vergeten was. Gelukkig had Trudy noodbekers.
Twee nieuwe lopers (Daniel en Ron) stelden zich uitgebreid voor, maar Irene hield iedereen bij de les. Er moest weer gelopen worden. Ze gingen.
Bij het tweede verzorgingspunt werd door de mannen flink wildgeplast. Als niet-loper dit zo aanschouwend dacht ik aan een ‘mannen-wildplas-richtlijn’.
Bijvoorbeeld een minimale afstand van 10meter tot de verzorgingspost zonder zichtlijnen naar medeloopsters. Het was gewoon een gedachte want wildplassen is verboden en kan je eur140,- kosten.
De ruitenwissers gingen heen en weer. Trudy en ik wachten op de tweede groep in de auto met stoelverwarming.
AnneMarie belde ons gelukkig op; ze waren per ongeluk richting Berkel gelopen en pakten dus een extra stukje. Trudy en ik namen gewoon nog een extra bakkie met stroopwafel.
Gelukkig kwamen de verloren lopers als nog bij onze verzorginspost aan en we zouden elkaar bij het eindpunt weer zien.
DVC voelt inmiddels als ‘thuis’ en we werden verblijd met beschuit met blauwe muisjes. Opa en oma maakten het goed en deelden hun geluk met ons.
Het meelopen in de verzorgen was erg gezellig; leuk om een keer vanaf een andere kant gezien te hebben! Mocht je nog niet ingedeeld zijn: schaam je (evt. diep) en geef je op! je hoeft maar een paar keer te helpen en samen maken we het voor elkaar haalbaar.
Of je nu zaterdag of zondag liep; aan de gezichten bij de koffie te zijn kan ik niets anders concluderen dan; we hebben weer
Lekker Gelopen
Grrrh
ps. Voor voorbereidingsvideo van de Marrakech voorverkenners: klik hier
ps. Wildplaswet: https://www.vraaghetdepolitie.nl/hangjongeren-en-overlast/overlast/wat-is-wildplassen-en-welke-boete-staat-ervoor.html
Vissen
De vissers zaten aan de tweemolentjeskade sinds zonsopgang onder hun groene paraplu gecamoufleerd te wachten. Er werden verse sjekkies gedraaid. Toen wij warmlopend voorbij denderden keken ze ons doordringend aan. Was dat harde gestamp over de brug nu echt nodig? Gelukkig waren de felgekleurde hardlopers snel uit beeld en keerde de rust in de sloot terug.
Het was windstil vandaag en de herfstwolken schoven in de blauwe zondagsochtendlucht rustig van kerktoren naar kerktoren.
Vandaag mochten we een kort stukje lopen en we wisselden ervaringen uit. Op zondagochtend komen vele werelden samen.
Er waren lopers die voor hun gevoel afgelopen week te veel hadden ge-trained en vonden het heerlijk om de lange duurloop te gebruiken om ‘het zuur’ rustig uit de benen de joggen.
Anderen schaamden zich in verband met motivatieproblemen en hadden voor hun gevoel juist te weinig gedaan door ‘gedoe op werk’ of familieverplichtingen. De zon gaat tegenwoordig ook veel eerder onder dan vroeger en dat help ook niet mee, grapte een loopster.
‘Doordeweeks vraag ik me gewoon af; voor wie doe ik dit eigenlijk?’
Daar konden wij natuurlijk ook geen antwoord op geven. Afgezien van een stemmetje in je hoofd, dwingt niemand je om hard te lopen.
Er was ook een ander geluid; een loopster sloot breed glimlachend aan tijdens het inlopen. Ze was recent hersteld van een 3jarige (!) blessure en was superblij weer te kunnen hardlopen. Wij begrepen dat natuurlijk helemaal. Al die artsen die bij blessures roepen dat we dan maar moeten gaan zwemmen of fietsen; snappen niet dat een andere sport totaal iets anders is. Geluk zit bij ons vaak in het feit dat we de hardloopschoenen aan kunnen trekken. Het probleem is dat we dat pas soms ervaren als het niet meer kan.
De verzorging was geweldig maar wij hadden medelijden ivm de koude verzorgingshanden. Hoe kan het dat mensen met zulke warme harten, zulke koude handen hebben? Niets hielp. Ook handschoenen niet. Warme oksels werden aangeboden, maar terecht afgewezen. Wij hadden het niet koud. Er gingen zelfs jasjes uit.
De uitgestippelde route was fantastisch; we liepen door een mooi stuk aangelegd bos wat nog in de groei was. De bomen waren inmiddels in herfstkleuren en de zon verwarmde onze ruggen. Het was heerlijk lopen zo door de polders.
Na afloop vormde zich bij DVC een kring en bij de cappuccino’s werd herstelchocolode gedeeld. Het was weer mooi geweest vandaag.
Op de terugweg naar huis passeerden we de vissers. De paraplu’s werden ingeklapt.
Er waren meer sigaretten gerookt dan er vissen waren gevangen. Ieder z’n ding.
Voor ons:
Het was een heerlijke herfstdag; we hadden weer lekker gelopen.
Grrh
Vandaag ook weer lekker gelopen!
Vanwege de marathon van Amsterdam was er vandaag geen Lekker Gelopen! route gepland. Tot zeg
maar 2019, deden veel LG-lopers in het najaar mee aan Amsterdam en in het voorjaar aan
Rotterdam. Je ziet nu dat er zoveel leuke loopjes en marathons zijn, dat met name deze editie van
Amsterdam wat minder populair is bij de LG-lopers. Wellicht aanleiding om hiermee in de toekomst
ietsje anders om te gaan. Je kunt je echter afvragen of we dit nu echt moeten aanpassen, omdat
vandaag bleek dat verschillende tempogroepen onderling hadden afgestemd en vanochtend werd er
vanuit DVC door hen een kortere of wat langere route gelopen. Voor de langere route waren zelfs
verzorgingsposten ingepland: een pitstop bij Annie, een echt feestje met slingers bij Bente en bij
Simone stonden we uit de wind in de garage. Ondanks het rare weer met afwisselend een zonnetje
en een fris buitje, constateerden we terug bij DVC tevreden ‘Wat hebben we weer lekker gelopen!’
Let op:
Op 29 oktober is er in verband met de Oostland-(halve)marathon ook geen officiële route. Wil je toch
met je LG-maatjes op pad, spreek dat dan op tijd af en/of meld je bij een app-groepje van mensen
met wie je regelmatig loopt.