Zo’n twee jaar geleden vertelde Sjaak heel enthousiast over de makrelenloop in Scheveningen. Dat lijkt me leuk, dacht ik toen nog. Maar ja, toen vorig jaar de makrelenloop werd georganiseerd, waren we met een groepje in Pisa om daar de marathon te lopen. Ook heel érg leuk, natuurlijk. Vorige week vertelde Ria dat zij een inschrijfbewijs had voor de makrelenloop. Ze kon ook nog wel aan een bewijs voor mij komen. En zo geschiede.
Even voor 1 uur stond de foyer van het Zuiderstrandtheater in Scheveningen helemaal vol met een bontgekleurde massa lopers. Daar zagen we veel bekende gezichten, waaronder dat van Frank :). Ik had me pas een dag vantevoren gerealiseerd dat de makrelenloop inhoudt, dat je 8 kilometer heen en 8 kilometer terug over het strand zou gaan. Een leuke bezigheid met hard zand en een goed getijde, maar…..het zou natuurlijk evengoed kunnen zijn, dat er maar een heel smal stukje ‘lekkerlopen’ strand zou zijn en we alleen maar door mul zand moesten gaan. Voor de start was ik er dan ook niet helemaal gerust op. Gelukkig maar, dat binnen de eerste kilometer bleek dat we het enorm getroffen hadden met de kwaliteit van het strand (geen zand in de schoenen en de voeten bleven zelfs droog). Het grootste deel van de route, liep het lekker en gemakkelijk. Op een paar stukjes strand echter was het zwoegen; niet een beetje zwoegen, maar écht zwoegen. Elke stap in het mulle zand was een ware aanslag op de bovenbenen en de kuiten. Ik had me vantevoren voorgenomen om niets te forceren, rustig aan te doen en vooral te gaan genieten en dat is gelukt.
Het lekkerbekje na de finish, smaakte me heerlijk. Vanavond lekker markreel eten, want dat was de trofee, die we mee naar huis mochten nemen.