Het centrum van het lage drukgebied in Europa lag exact boven Nederland en draaide wasmachine rondjes.
Tijdens de start zaten in een droge fase en hadden zin in de uitgestippelde 27Km.
De verzorging was tactisch gepland en er was gemeld dat de route nieuw was.
Nu de afstanden weer wat langer werden, liepen we richting ’t Woudt door een slapende nieuwbouwwijk die de laatste keer nog een weiland was.
Het tempo lag goed voor een duurloop in de lage hardslagzone; er werd netjes 2-aan-twee lopend bijgepraat.
Het was heerlijk om weer eens een flinke afstand te rennen! Vakantieterugkomers deelden ervaringen over vakantieloopjes. Lekke opblaasmatrassen, hoogteverschillen en temperaturen die 2x zo hoog waren dan in Nederland vierden de boventoon.
Nieuwe gezichten met nieuwe hardloopdoelen liepen mee zoals het altijd al ging en blessureherstellers waren opgelucht.
Na 22Km werd het stiller en een mentale uitdaging van Jan de routeplanner: De route liep voorbij de Duivenclub en maakte nog een extra lus…
We waren moe… donkere wolken draaien rondjes boven onze hoofden…
We moesten kiezen: gelijk kort naar de duivenclub of die extra lus van 5Km?
We kozen de extra lus.
Nadat we het point of no-return voorbij waren, stortten de wolken zich leeg.
Al het water dat niet in Groningen was gevallen richtte zich op ons.
Doorweekt dropen we de Duivenclub binnen.
Hoe het was?
Gewoon Lekker.
