Die enorme bui rond half negen vanochtend hoorde bij de voorbereiding en was in lijn met de instructies voor een veilige herstart van onze zondag hobby. De waterval spoelde de eventueel nog aanwezige ongewenste bacteriën naar de uitgang voor ongewenste gasten en stopte precies op tijd om roestvorming van de stramme spieren van de aanwezigen te voorkomen.
Want naast de blijdschap van het herzien van de loopmaatjes en herstart van de duurlopen bleek wel dat menig spiertje in de veelal toch willige loperslichamen te lang onvoldoende actief is geweest. Dat drukte niet de pret maar bemoeilijkte wel de gang in het eerste deel van de 12 geprogrammeerde kilometers.
De opkomst met ca. 50 lopers was boven verwachting. De start in groepen in intervallen verliep volgens advies en onderweg werd de Halsema variant als onderlinge afstand aangehouden. Niet helemaal correct dus, dat laatste. Maar ja, er moest bijgepraat worden. Want oh oh, wat hadden we een hoop gemist aan nieuwtjes, onzin, ervaringen en loopgezelligheid. Trieste verhalen waren er ook helaas en zetten onze beleving van het moment in het juiste perspectief.
Aan de eindstreep bij de duivenclub bleek de realiteit tot ieders genoegen rode wangen, dampende lichamen en tevreden blikken te hebben opgeleverd. Annie en Trudy voegden daar met hun aanwezigheid en verzorgingsmiddelen zelfs nog een glimlach op de gezichten van de lopers aan toe.
Inderdaad, we hebben weer lekker gelopen en . . . dat we weer gaan de komende weken.
Volgende week 15 km met verzorging onderweg! Start bij de duivenclub en in intervallen.
