Het buitje voor het stof was in een flinke hoeveelheid in de nacht al gevallen. Dat zou dus een lekker fris loopje van 14 km worden dachten velen voor de eerste stap na de start gezet was. Dat bleek toch even anders. De 18 graden aanvangstemperatuur leek aangenaam, maar de luchtvochtigheid was ook deze keer een belastende factor.

Genoemde afstand is normaal gesproken een simpele opgave voor getrainde atleten zoals we vinden dat we zijn. Zou dan het door Corona verstoorde duurloopritme toch van invloed op de actuele vorm zijn? Want gemiddeld was het toch weer een moeizame happening. 

Over de route, ook dit keer, geen kwaad woord. Jan had het simpel gehouden. Het aantal keren links en rechtsaf waren, tezamen met twee lange rechte stukken, op één hand te tellen. Toch knap als je er zo toch een mooie route van kunt maken. 

Onderweg serveerden Martin en Annie tweemaal vocht en vrolijkheid. Trudy idem, echter aan de finish. Martin gaan we zelfs vaker zien langs de weg de komende weken. Zijn blessure blijkt langdurig en ook voor catering blijkt hij aanleg te hebben. Dus dat is kat in het bakkie voor ons. 

Volgende week 16 km. Klagen doen we dan niet meer, wel gewoon lekker lopen. 

En . . . . vergeet dan a.u.b. niet zoals voorheen voor de koffie een eurootje af te rekenen.