Waren het van de week de bomen en vrachtwagens die omvielen, vanochtend gold dat, bijna, voor een aantal lopers. De wind had daar vandaag niets mee te maken. De lengte van het voorgeschotelde programma wel. 28 km was de opdracht, richting Berkel. Misschien dat de gladheid ook een aanslag op het energiereservoir is geweest. Die gladde bodem gaf toch extra spanning in de benen en dat zorgde weer automatisch voor samengeknepen billen. En dat loopt niet lekker he. Feit is in ieder geval dat er heel wat lopers aan het einde van de rit uitgepierd waren en snakten naar een zetel en/of extra proteïnen.
Niet zo gek natuurlijk dat de vermoeidheid meer dan voorgaande weken voelbaar was. De afstanden zijn opgelopen met de piek van heden als eerste echte lange trip in het schema. Het leidde uiteindelijk na de laatste stap over de streep wel tot een nieuwe verzuchting van één van de talenten “nu ben ik echt officieel moe”.
Volgende week daarom een stap terug. Dan slechts 16 km en weten we dat wind, regen, sneeuw, ijzel of wat dan ook het lichaam niet kunnen vermoeien en extra tijd en energie in de nazit gestoken kan worden.
Voor die zetel en proteïnen kun je zoals bekend bij Du Midi goed terecht. Maar dan moet je wel de juiste keuzes maken. Of dat chocomel met slagroom in combinatie met erwtensoep en spek is, is de vraag en moeten we misschien de crew maar laten beantwoorden.
