We weten dat die zestien kilometer in het trainingsschema een functie hebben, maar na de twintigers van de afgelopen weken zijn die 16 nu het vermelden eigenlijk niet waard. Je kunt en durft bij die wandelafstand bijna niet trots te zijn op je prestatie. Aan de finish ben je nauwelijks moe, voor je het weet zit je al aan de koffie en thuis kijken ze verbaasd als je vroeg binnen stapt en denken ze dat je bent uitgestapt of hebt afgekort. Aan die 16 valt dus bijna geen eer te behalen.
Is dat zo ? Welnee. Kunnen en durven genieten van een relatief korte afstand is op zich al een prestatie en we moeten herstellen van de inspanningen van de voorgaande weken zoals we weten. Lanterfanten mocht dus vandaag. Het hoefde niet hard, wel gezellig en goed verzorgd. Voor dat laatste zorgden natuurlijk de dames van het cateringplezier weer. Met steun van Annie waar nodig.
En aan de finish bleken er ondanks de “slechts” 16 km en het prima loopweertje toch tekenen van vermoeidheid zicht- en hoorbaar. Koppies waren getekend, gezucht en gekreun hier en daar hoorbaar en kleding doorweekt van inspanningsvocht. Wat met deze 16 dan het verschil met de voorgaande en komende weken is ? Moe zul je niet zijn maandag.
