Het waren andere mensen, de lopers, toen ze vanochtend na een trip van 15 km terugkeerden bij Du Midi. Voor aanvang stonden ze nog goed ingepakt te bibberen tegen de lage temperatuur. Er was weliswaar een enkele korte broek te spotten, maar de handschoenen waren ten opzichte daarvan ruim in de meerderheid. De lichamen waren stram en nog ver verwijderd van de gewenste soepel draaiende machientjes.
Maar zie, al voor de eerste drankpost waren de eerste jacks van de schouder naar de heupen gegleden en lieten blote armen zich in de prille zonnestralen koesteren. Anderen smolten bij diezelfde eerste verzorgingspost wederom voor de charmes van de lieftallige serveersters en lieten ter plaatse de eerste kledinglaag afpellen. Met meer bloot werd het vervolg dus ingezet.
Een echte gedaanteverandering veroorzaakte de aangepaste outfit nog niet. Maar die was kort daarna bij de meesten wel waar te nemen. Toen de lichamen op temperatuur gekomen waren, het oog de pracht van de lente had ontdekt en de kleur van de wangen aangaf dat de bloedsomloop op volle toeren draaide.
Als herboren bleek de massa uiteindelijk na 15 km te finishen. Blij, energiek en vrolijk. Ja, ze hadden weer lekker gelopen, maar het blijft fascinerend wat het met een mens kan doen.
