Zo dat hebben we ook weer meegemaakt, hardlopen met de Russische beer in onze nek.
Of dat meeviel moet ieder voor zich maar beantwoorden. Opvallend was wel dat er zich weinig lopers voor aanvang op de fiets meldden en er meer auto’s lopers naar de start brachten. Ook het aantal petjes, mutsen, haarbanden en handschoenen was bovengemiddeld groot. En dat allemaal om de ongewoon koude lucht uit het hoge, verre noorden van Rusland te pareren.
Uiteindelijk konden de Siberische omstandigheden de lopers er niet van weerhouden voor de 21 km uitdaging op pad te gaan en ging de beer om 9 uur los voor de ca. 35 helden.
Richting het Balij bos was het voorgeschreven pad en aan de ingang ervan zou de crew kwartier maken en de gaarkeuken inrichten. De lopers zouden vandaar lusjes lopen en zich met regelmaat bij de verzorgsters melden. Annie fietste daar tussendoor en flitse door de ijskristallen heen plaatjes van lopers die tegen de verwachting in toch liepen te genieten. Het bleek dat de beschermende kleding de geharde spieren gepast op temperatuur hielden en er gewoon lekker werd gelopen.
Alleen die arme crew en fotografe. Ze begonnen als warmbloedige dames aan de klus, doch eindigden als ijssculpturen. Heel mooi dat wel, maar onbruikbaar. Voor volgende week in ons aller belang maar hopen op een zonnetje dus.
