Het contrast was groot hedenmorgen tussen de aanwezigen bij de duivenclub. Nu niet alleen de gebruikelijke verschillen in leeftijd en geslacht. Maar iets meer dan anders werd ook het verschil in fysieke mogelijkheden duidelijk. Martin Westerhof was de aanleiding en met hem nog een paar die met regelmaat wenkbrauwen doen fronsen bij de medeloopliefhebbers.
Wat was het geval ? Martin, zich van geen kwaad bewust, kwam ruim voor de start met zijn vorige week verworven prachtig fel geel Liverpool marathon shirt aangelopen. In aansluiting op de hem toekomende bewonderende blikken vertelde hij in geuren en kleuren hoe lekker hij weer gelopen en genoten had. En . . . dat hij enige weken daarvoor ook zijn marathonnetje in Duesseldorf liep en Leiden. Je zag bij die informatie een aantal talenten instemmend knikken. Ook zij liepen immers sinds de start van dit jaar al drie of vier marathons.
Daartegenover zag je tegelijkertijd bij het aanhoren van die prestaties bij een aantal zeker niet ongetalenteerde lopers de moed in de schoenen zakken. Zij zagen eigenlijk al een beetje op tegen de 18 km van de dag, richting Hoornbrug en durfden dat vanzelfsprekend niet meer te uiten.
Uit betrouwbare bron kan bovendien gemeld worden, dat enkele geblesseerden en herstellende lopers, die bovengenoemde ervaringen eveneens aanhoorden, van verbazing (jaloezie ?) acuut rijp waren voor geestelijke bijstand. Verschillen moeten er zijn zegt men, maar waarom ?
Parallel aan het contrast bleek gelukkig echter ook vandaag weer het plezier in het gezamenlijk lopen de bindende factor te zijn en voorwaarde voor het behalen van doelen.
Voor de dames van de crew bestaan er sowieso geen verschillen. Alles wat hijgt, zweet of met open mond komt aangelopen, wordt met vloeibaar en vast voedsel gevuld en verder op pad gestuurd. Toch hebben ze er waarschijnlijk even genoeg van want beiden zijn volgende week op vakantie. Kleine Ad en grote Jan zijn hun vervangers. Over verschillen gesproken. Ben nu al benieuwd.
