We hebben waarschijnlijk gehoopt wat langer met ons hoofd in de roze lustrum wolken te kunnen lopen. De regen, wind en beetje hagel spoelden vanochtend echter de laatste restanten aan lustrum herinneringen weg. De omstandigheden bepaalden dat er over max 17 km richting Klapwijk gebikkeld moest worden. Ca. 40 lopers hadden daarvoor de feestmuts afgezet en gingen de strijd aan. Bijna traditioneel waren de Pisa gangers weer om 8 uur gestart, meldden zich even voor negenen vrolijk voor de instap in het algemene schema en eindigden na maar liefst 27 km nog even vrolijk en zelfs met een voldane glimlach op het gezicht.
Eigenlijk was het een dag zoals er veel geweest zijn in de afgelopen 20 jaar. Niet, doch ook weer wel bijzonder. Niet, omdat lopen een activiteit van alle dag is en een prettige manier om fit te blijven. Doch wel bijzonder als je bedenkt dat we al 20 jaar, vrijwel iedere zondag, met elkaar op pad gaan en de voordelen ervaren van een inmiddels, op vrijwillige basis, gestroomlijnde organisatie. Ook daar zijn we misschien ondertussen aan gewend, doch kijk nog even terug naar het feest van vorige week en constateer dat we waarschijnlijk een unieke gemeenschap zijn.
Natuurlijk kijken we vooruit naar het volgende lustrum. Maar mochten we af en toe toch in een dip geraken, duik dan nog even in het 20 jarig verleden. Je bloed zal ongetwijfeld automatisch sneller gaan stromen en je weet direct dat geen enkele regen-, wind- of hagel- bui je ooit kan stoppen.
