De kaken bleven op elkaar vandaag. Die hadden overuren gedraaid tijdens de kerstdis en het oliebollen happen. De voeten (en benen) moesten weer van zich laten spreken. En dat hebben ze geweten kort voor en na de start van de loop naar ’t Woudt. 21 km lagen te wachten in aanwezigheid van noordoostenwind en 1 graad op de temperatuurmeter. De mix van wind en enkele graad leverde een gevoelstemperatuur van min vijf op. En ja, daar moesten de onderdanen toch echt even aan wennen.
Het was, ondanks de aangepaste lichaamsverpakking, dan ook een stroeve start. De aangename feest en vrije dagen (en kilootjes ?) bleken hier en daar bovendien loopdrempel verhogend gewerkt te hebben. Dus meer dan anders duurde het even voor het juiste ritme was gevonden en fake nieuws als vanouds kon worden uitgewisseld.
Maar toen bewoog de meute van ca. 60 lopers zich toch weer soepel over het asfalt, kringelde de gecondenseerde adem tezamen met de lichaamsdampen door het peloton en bleek binnen de kortste keren ’t Woudt al gepasseerd te zijn. Petra en Trudy schonken en serveerden onderweg als in het oude jaar en Annie bleek voor haar prive domein het fototoestel voor de theepot te hebben verwisseld en haar loopvrienden daar graag te verwennen.
Aan de finish lag zoals bekend de voldoening te wachten, bleek de uitbreiding van Du Midi sfeer verhogend te werken en wellicht daardoor de koffie nog beter te smaken.
Kort gezegd, het was een mooie start van het nieuwe jaar.
