Afgelopen kerst was ik samen met mijn vriend aan het tourskien in Oostenrijk. Op een avond hadden we gezellig met een collega van hem en zijn vrouw afgesproken om te gaan apres skiën. Daar vertelde ik mijn enthousiaste verhalen over dat ik het toerskiën zo geweldig vond, vooral het naar boven lopen. Je komt in dezelfde flow als met hardlopen, bent lekker fysiek bezig en wordt daarna beloond met een mooie (maar soms wel spannende) afdaling dwars door de natuur. De collega opperde dat als ik dit zo leuk vond dat trailen ook echt iets voor mij zou zijn. Hij vertelde mooie verhalen over o.a. de Zugspitze trail. Na een paar biertjes werd ik steeds enthousiaster en was al gauw een deal gesloten dat we dat wel even gingen doen….haha de beste ideeën ontstaan in de kroeg.
Okey, toen we thuis kwamen maar eens beginnen met googlen wat die Zugspitze trail nou eigenlijk echt inhoud. Dat zag er inderdaad veelbelovend, maar ook als een “ver van mijn bed show” uit. Voor iemand die nog nooit had getraild leek het eigenlijk een stap te ver, maar mijn vriend garandeerde mij dat we dit heus wel konden en had allemaal goede ideeën. Dus hup, direct ingeschreven voor de 81 km trail en mijn vriend voor de 101 km.
Nu konden we niet meer terug, dan maar beginnen met het leukste deel, het shoppen! Voor het eerst ging ik naar Mud Sweat Trails en dat bleek een ware snoepwinkel voor trailers. Een paar honderd euro armer, maar vele mooie spulletjes zoals schoenen, jasje, stokken, vestje etc. rijker verliet ik de winkel, nu kon ik een echte trailer worden.
Dan de volgende vraag, hoe train je voor zoiets? Gelukkig was ik al sinds December in training voor de marathon van Rome, dus dit was een mooie basis om kilometers in de benen te krijgen. Mijn vriend bedacht een mooi schema dat we eerst “even” Rome gingen lopen, maand erna de Koning van Spanje en dan daarna nog twee keer naar Winterberg. Ik werd al moe bij de gedachte, maar je moet toch iets dus ik ging ervoor.
De koning van Spanje was mijn eerste echte trail en dat beviel gelukkig heel goed! Ik had me op het laatste moment nog ingeschreven voor de nighttrail op vrijdagavond en heb meteen cold turkey de lange trail van 43 km op zondag gedaan. Wat was dat leuk allemaal, ik was meteen verkocht. Het trailen is wel zwaar, maar ik wandel altijd veel en dat is mijn grote voordeel met trailen. Mijn doel van de Zugspitze veranderde hierdoor in een “ver van mijn bed show” naar opeens een haalbaar doel.
We hebben na de koning van Spanje zelf nog wat trails van dik 40 km in Winterberg gedaan en dat waren meteen een soort mini vakanties, wat is trailen toch leuk.
En toen kwam de dag dat we voor het “echhie” gingen, we gingen op pad naar Oostenrijk! Op het laatste moment ging er nog een andere collega van mijn vriend mee i.p.v. de collega van de wintersport, maar dit maakte het juist extra gezellig. We waren alle drie “onervaren” Zugspitze trailers die er voor gingen.
Het was gelukkig prachtig weer dat weekend, we hebben echt geluk gehad. De eerste kilometers waren direct stijl, maar gelukkig wel goed te doen. Ik kreeg een beetje het gevoel alsof we half rennend een pittige bergwandeling aan het maken waren. Overal om je heen zijn prachtige vergezichten, mooie paadjes en aardige en vriendelijke mede trailers. De sfeer onderweg was heel relaxed en de verzorgingsposten waren goed geregeld.
Het grootste deel konden we gelukkig overdag lopen, maar de laatste 20 km moest ik toch mijn hoofdlampje tevoorschijn halen. Dit was wel ook weer bijzonder, zo dwars door bossen en bergen met een lampje op je hoofd. Tot ongeveer 60 km kon ik het relaxte gevoel vasthouden, daarna werd het wel zwaarder, vooral aan je knieën en bovenbenen van het vele afdalen. In totaal hebben we 4200 m omhoog en 4400 m omlaag gerend over 81 km.
Na 18 uur en 19 minuten bereikte ik dan de finish, wat een geweldig gevoel ging er door me heen…..had toch mooi “even” die Zugspitze rond gelopen! Mijn vriend was driekwartier eerder gestart en moest 20 km extra, hierdoor hoopte hij dat hij me op het laatste moment in kon halen. Dit is voor mij een extra motivatie geweest om op het einde tempo te houden, hierdoor was ik net 5 min eerder binnen dan hem.
Al met al was het een geweldig avontuur en heb ik de smaak van trailen in de bergen helemaal te pakken. Voor mensen die twijfelen of ze zoiets kunnen zou ik zeggen “ga het gewoon doen”. Ik ben ook geen hele snelle loper en ga altijd half dood op de marathon, maar zo’n trail is echt geweldig! Al kon ik de dagen erna niet meer vooruit van de trap van de spierpijn.
Ik ben stiekem alweer aan het kijken naar een volgend “extreem” trailavontuur…..misschien de Grizzly100 eind oktober, wil er iemand mee?
Sabine Metzelaar,
Groep 2