“THE ONLY INTERCONTINENTAL MARATHON’’

Ongetraind een marathon lopen? Ja natuurlijk dan ben je tenminste goed uitgerust voor je begint J

In het voorjaar hadden Erik, Martin en Robert (en Annemiek) het idee geopperd dat Istanbul misschien wel een leuke stad is om te verkennen en een marathon dan wel 15 km te gaan hardlopen. Dus zo gezegd, zo gedaan. Immers, hoe speciaal is het. De enige marathon ter wereld waarvan het parcours zich uitstrekt over twee continenten, Azië en Europa: WAUW!!  Wat een gave stad voor een stedentrip is dit. Deze stad in Turkije heeft werkelijk alles in zich. Een lekker klimaat, een ongekend rijk verleden en een heerlijke keuken. Een fantastische belevenis kan ik jullie alvast vertellen.

Vrijdag 4 november 2022

Om de boel alvast een beetje te verkennen vlogen Erik en Martin een dag eerder dan Robert en Annemiek naar Istanbul. Dit was overigens de enige keer dat Robert “zijn troepen” vooruit stuurde, want zoals het een goede reisleider betaamt, nam hij de dagen na de marathon de leiding door ons perfect rond te leiden door deze fantastische stad door middel van zijn vooraf bestudeerde stadswandelingen. En eerlijk is eerlijk, de stadwandelingen van Robert zorgen ervoor dat je geen hoogtepunt van de stad mist.

Wij trekken overigens de voorbereidingen van Robert wel in twijfel gezien het feit dat hij – zie ook verder in dit verslag – beweerde verdwaald te zijn in de stad na het hardlopen van zijn 15 kilometer en uren later dan wij terug kwam in het hotel. Serieuze bezorgdheid was ons toen al parten gaan spelen.

Boze tongen beweren overigens dat hij zich nog moest voorbereiden op de stadswandelingen en deze “verdwaling” in scene had gezet J.

Ons enthousiasme begon overigens al in het vliegtuig. De vriendelijke Turkse dame naast Erik  – overigens de eerste en laatste persoon die fatsoenlijk Engels sprak – wist ons al enorm te enthousiasmeren over deze stad met volop hoogtepunten.

Deze gigantische stad heeft volgens lezing 18 miljoen inwoners (maar in werkelijkheid waarschijnlijk nog wel meer) en dat is te merken aan het verkeer dat continue vast staat en de drukte op straat. Het lijkt wel alsof niemand hoeft te werken. Het ritje van het vliegveld naar ons hotel  van 45 km duurde een uur, wat eigenlijk nog mee viel.

Zaterdag 5 november 2022

Robert en Annemiek moesten om 02:00 uur NL-tijd opstaan, want hun vlucht vertrok om 07:00 uur. Zo heb je in ieder geval nog wat aan je dag, ook omdat het in Istanbul 2 uur later is. Zij vlogen op het vliegveld aan de Aziatische kant van Istanbul. Na het Turkse ontbijt gingen Erik en Martin alvast kijken waar we de volgende dag op de veerboot richting de start van de marathon moesten opstappen. Vervolgens gingen zij een beetje sightseeing doen in de oude stad: Blauwe moskee (officieel Sultan-Ahmet), HagIa Sofia en Topkapi paleis.

Daarna richting het hotel Robert en Annemiek opwachten. Hun taxirit naar het hotel van 45 km duurde 1 uur en 45 minuten. Even inchecken en vervolgens richting de Expo voor het ophalen van onze startnummers. De shirts van de marathon waren helaas al op, dus we kregen een shirt van de 15 km, maakt niet uit het was alle twee niet veel.

We gingen op advies van de medewerker van het hotel met de tram. De tram in komen met z’n vieren is een hele opgave. Gewoon net zo lang doorduwen totdat iedereen er in staat, dichter tegen iemand staan aan gaat haast niet. Tja na 6 haltes moesten we er toch echt uit. Hoe doen we dat……nog harder duwen, duwen en nog eens duwen. Een wedstrijdje worstelen was hier niets bij, een bijzonder ervaring…. maar blijkbaar heel gewoon hier dus deden we lekker mee J (met in ons achterhoofd dat de terugreis vanaf de expo naar ons hotel in ieder geval niet met de tram zou zijn).

Even over de expo gelopen en verrek we zagen onze namen staan op de muur met de deelnemers van de 42 km en 15 km. Het is wel even goed zoeken naar die Hollandse achternamen “Westerhof” en “Van der Gaag” tussen voornamelijk Turkse namen. Vanaf de expo terug naar het hotel zijn we maar met een taxi gegaan.

Voor ’s-avonds hadden we een restaurant op een dakterras met ‘’romantisch” uitzicht op de Hagia Sofia en Bosporus gereserveerd.

Zondag 6 november 2022, marathon + 15K day

De wekker zetten was niet nodig want die kwam zoals elke ochtend gewoon om 06:00 uur van buiten door het geluid van de imam uit de moskee en als je geluk hebt van meerdere kanten van verschillende moskeeën en dit door elkaar heen. Om 06:45 uur gingen we wandelend richting de Galatabrug. Vanaf daar vertrok om 07:20 uur de veerboot van het Europese naar het Aziatische deel van de stad waar de start was. Het was net de boot naar Texel alleen over de Bosporus.

Vermaakt door een hoempapa band kwamen we na ongeveer een half uur met duizenden anderen aan bij de Bosporusbrug. Hiervandaan was het nog een kwartiertje lopen richting de start. Annemiek mocht dicht bij de start niet verder want alleen lopers werden doorgelaten. Na later bleek ging er alleen ’s-avonds nog een veerboot terug richting het Europese deel van de stad, dus het werd even improviseren hoe zij terug moest komen. Maar gelukkig was ze in goed gezelschap (een aantal Aziaten en een Egyptenaar) met hetzelfde probleem. Even later splitsten Erik en Martin (42 km) zich ook van Robert die de 15 km ging lopen.

Voor Erik was het toch wel een dingetje die 42 km. Slechts 3x keer getraind in een half jaar en maximaal 20 km wat ook niet helemaal van zelf ging, dus helemaal gerust er op was hij ook niet. Erik en Martin hadden afgesproken zolang mogelijk samen te lopen en niet te hard (5:20 min/km). Dat tempo uiteraard nooit gelopen, want dit gaat altijd zo J.

Opgezweept door Turks geschreeuw en muziek van Queen (“We will rock you”) ging de marathon om 09:00 uur van start (de 15 km om 09:15 uur). In plaats van de Erasmusbrug in Rotterdam moesten we de Bosporusbrug in Istanbul over. Een paar meter over de startlijn stonden we al stil, na een paar honderd meter weer. Wat bleek, er zaten ook wandelaars tussen en die gingen stil staan om selfies op de brug te maken. Tja grrr, dan is je tempo opeens 6:50 min/km dus er voorbij en harder gaan lopen dan de bedoeling was.

Het parcours was meteen vals plat en hield eigenlijk niet op tot de finish dus in een ritme komen was soms lastig. Na 3 km dook het parcours zo steil naar beneden dat we in de ankers moesten, lekker voor je kuiten, knieën en hartslag (03:50 min/km zonder moeite te hoeven doen), maar gelukkig daarna weer gewoon vals plat.

We liepen langs de Bosporus van het Aziatische deel richting de Galatabrug, waarna we in het Europese deel terecht kwamen. Ook hier volgden we de Bosporus. Na 15 km was hier langs de Bosporus de finish van de 15 km (voor Robert). Wij liepen verder door langs de Bosporus tot het keerpunt na ongeveer 26 km. Hiervandaan liepen we weer terug aan de andere kant van de weg.

Na 27 km moest Erik (even) wandelen en ging Martin verder en ging iets versnellen. Na 40 km moesten we de 15 km lopers kruisen (heel irritant) en volgde het toetje van de marathon. Geen baklava of katmer maar een steil stuk van 1,5 km omhoog door een park dat de oude stad in gaat om onderaan de Blauwe Moskee te finishen. Hier viel niet meer tegen op te rennen dus maar voornamelijk wandelend gedaan. Martin finishte in 3 uur 41, Erik in 3 uur 52 en dat zo goed als ongetraind.

De finish van de marathon was op een andere plek dan de finish van de 15 km, dus Annemiek gebeld waar zij en Robert waren. Robert moest immers al lang en breed gefinisht zijn en aan de Turkse thee zitten. Robert bleek echter niet te vinden bij de finish van de 15 km, ook niet na een uur langer wachten. Robert zou rustig aan doen (eindtijd 1 uur 30, zoals vooraf aangegeven). Annemiek was maar naar de finish van de marathon gelopen of Robert daar misschien was, maar daar was hij ook niet. Achteraf bleek dat Robert een uur moest wachten bij de start voordat hij daadwerkelijk van start ging (ook hij ergerde zich aan de wandelaars die er tussen zaten), dus geen start om 09:15 uur maar pas om 10:15 uur. Annemiek had Robert net gemist bij de finish.

Robert had geen telefoon of geld bij zich, maar ach die maak je niet gek, hij weet de naam van het hotel en er is vervoer zat in Istanbul, dan probeer je het gewoon allemaal even uit: wandelen, taxi, tram. En betalen, nee joh……stuur me maar een tikkie zei hij tegen de taxichauffeur. Kortom, als echte charmeur probeerde Robert ook onze Turkse vrienden in te pakken. Alleen kom je normaal gesproken al lastig ergens doorheen in Istanbul maar als de weg is afgezet vanwege de marathon en als veel mensen die je aanspreekt de Engelse taal niet machtig zijn dan heb je er nog een extra uitdaging bij.

Annemiek en wij waren ondertussen toch maar terug gegaan naar het hotel want misschien was Robert al daar. Bij aankomst in het hotel geen Robert, dus we maakten ons toch wel een beetje zorgen (en Robert ook). Maar Robert gaat geen uitdaging uit de weg, dus wist uiteindelijk 1,5 uur nadat wij in het hotel terug waren na wat omzwervingen gelukkig het hotel te vinden, zodat we geen Turks sms alert bericht hoefden te laten rondsturen.

‘s- Avonds op zoek naar een leuk restaurant. Daar was geen gebrek aan, nog nooit zoveel restaurants zo dicht bij elkaar gezien en het is toch wel een rare gewaarwording als de mensen gaan juichen als je bij ze komt eten. De concurrentie is moordend dus je wordt nog net niet naar binnengetrokken. Wel irritant als je in het Nederlands wordt aangesproken: lekker, lekker, even Apeldoorn bellen etc.

Wat opvalt is dat er zoveel straatkatten lopen en dat er zo goed voor gezorgd wordt. Overal wordt eten voor ze neergelegd of er zijn speciale huisjes met eten en onderdak voor ze.    

Maandag 7 november 2022

Nu het hardlopen er op zit, is het tijd voor de wandeltochten door de stad met gids Robert. Hij heeft 6 wandeltochten in z’n reisboek staan, dus we waren voorlopig nog niet klaar in Istanbul. Vandaag wandeltocht 1 door de oude stad met het Topkapi paleis, de Blauwe moskee, de Hagia Sofia en de Basilica Cisterne. Vooral de Hagia Sofia is echt schitterend van binnen. Je moet even in de rij staan maar dan heb je ook wat.

Dinsdag 8 november 2022

Wandeltocht 2 van Robert met bezoek aan de Grote Bazaar, de Galatatoren aan de overkant van het water en het Taksimplein. Heel bijzonder als je op het ene moment je in de oude stad begeeft en even later bij het Taksimplein je je net in de Kalverstraat in Amsterdam waant.

Woensdag 9 november 2022

De laatste dag. We vlogen pas in de avond dus hadden nog de hele dag de tijd. Geen wandeltocht 3 van Robert maar op advies van Erik gingen we naar Balat (Joodse wijk). Deze wijk is bekend om z’n kleurrijke huizen en trappen. Dit is een erg leuke en kleurrijke wijk.

Aan het begin van de middag weer terug richting het hotel, waar we rekening houdend met eventuele langere duur naar de vliegvelden werden opgehaald. De straat bij het hotel en de straten er om heen stonden helemaal vast met verkeer, dus het taxibusje kon met geen mogelijkheid bij het hotel komen. Gelukkig hielp het personeel van het hotel ons en liep met ons mee een aantal straten verder waar het taxibusje geparkeerd stond. Dik een uur later stonden we weer op het vliegveld. Robert en Annemiek deden er weer 1 uur en 45 minuten over.

We hebben niet alle zes de wandelingen van Robert kunnen doen dus misschien moeten nog wel een keertje terug.

Het was een hele pittige, maar hele leuke marathon. Een van de leukste die we hebben gedaan, zeker in combinatie met een hele interessante stad en lekker eten.

Echt een aanrader, Istanbul harikaydı!

Groet Robert, Annemiek, Erik en Martin